Ustawa o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych ....

Treść

Dz. U. 2016 poz. 65
U S T AWA
z dnia 22 grudnia 2015 r.
o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady:
1) uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodów
regulowanych oraz do podejmowania lub wykonywania działalności
regulowanych, nabytych w:
a) innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii
Europejskiej,
b) państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym,
c) Konfederacji Szwajcarskiej

– zwanych dalej „państwami członkowskimi”;
2) świadczenia usług transgranicznych;
3) ubiegania się o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej;
4) dotyczące zapewnienia proporcjonalności, uzasadnionego
i niedyskryminującego charakteru przepisów regulacyjnych oraz wymogów
dotyczących świadczenia usług transgranicznych.
Art. 2. 1. W zakresie, o którym mowa w art. 1 pkt 1–3, przepisy ustawy
stosuje się do:
1) obywateli polskich,
2) obywateli państw członkowskich,
3) członków rodzin obywateli polskich lub obywateli państw członkowskich,
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego
terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich
rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293, z 2020 r. poz. 2023 i 2369 oraz z 2021 r.
poz. 159),
4) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35, 2023, 2320
i 2369 oraz z 2021 r. poz. 159),
5) cudzoziemców posiadających status uchodźcy lub objętych ochroną
uzupełniającą,
6) cudzoziemców, którzy przybywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub przebywają na tym terytorium w celu połączenia się z rodziną i są
członkami rodziny cudzoziemca zamieszkującego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w związku z nadaniem mu statusu uchodźcy lub
udzieleniem mu ochrony uzupełniającej,
7) obywateli państw trzecich, którzy ubiegają się o przyjęcie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu podjęcia pracy w zawodzie wymagającym
wysokich kwalifikacji, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach,
8) obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celach innych niż wykonywanie pracy zgodnie
©Kancelaria Sejmu s. 3/56
2022-08-24
z prawem Unii Europejskiej lub prawem krajowym i mają prawo do
wykonywania pracy oraz posiadają dokument pobytowy wydany zgodnie
z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r.
ustanawiającym jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli
państw trzecich (Dz. Urz. UE L 157 z 15.06.2002, str. 1, z późn. zm.), oraz
obywateli państw trzecich, którzy zostali przyjęci na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania pracy zgodnie z prawem Unii
Europejskiej lub prawem krajowym,
9) obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt czasowy
udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 151 ust. 1,
art. 151b ust. 1, art. 157a ust. 1 lub art. 157g ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach,
10) obywateli państw trzecich posiadających wizę krajową w celu odbycia
studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów
magisterskich albo kształcenia się w szkole doktorskiej, z adnotacją
„student”, wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac
rozwojowych, wizę krajową w celu odbycia stażu lub wizę krajową w celu
udziału w programie wolontariatu europejskiego,
11) obywateli państw trzecich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej naukowca
na warunkach określonych w art. 156b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach,
12) obywateli państw trzecich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności studenta na warunkach
określonych w art. 149b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach
– posiadających kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 1 pkt 1.
2. W zakresie, o którym mowa w art. 1 pkt 3, przepisy ustawy stosuje się
również do obywateli polskich posiadających kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodów regulowanych oraz do podejmowania lub wykonywania
działalności regulowanych, nabyte w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W zakresie, o którym mowa w art. 1 pkt 4, przepisy ustawy stosuje się do
podmiotów obowiązanych lub upoważnionych na podstawie odrębnych przepisów
©Kancelaria Sejmu s. 4/56
2022-08-24
do opracowania projektu aktu prawnego, w tym aktu normatywnego,
zawierającego przepisy regulacyjne lub wymogi dotyczące świadczenia usług
transgranicznych.
Art. 3. Do uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodów
regulowanych oraz do podejmowania lub wykonywania działalności
regulowanych, nabytych w państwach członkowskich, stosuje się przepisy ustawy,
o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.
Art. 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do zawodu notariusza oraz do
zawodów regulowanych i działalności regulowanych bezpośrednio i szczególnie
związanych z wykonywaniem władzy publicznej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) formalnych kwalifikacjach – oznacza to kwalifikacje zawodowe
potwierdzone dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem,
poświadczającymi posiadanie specjalistycznej wiedzy, umiejętności i kompetencji do wykonywania zawodu albo działalności lub uprawnienie do
posługiwania się tytułem ustalonym dla danego zawodu lub danej
działalności;
2) doświadczeniu zawodowym – oznacza to zgodne z prawem wykonywanie
zawodu albo działalności przez dany okres w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłuższy okres w niepełnym wymiarze czasu pracy;
3) przepisach regulacyjnych – oznacza to przepisy prawa polskiego określające
formalne kwalifikacje niezbędne do wykonywania zawodów regulowanych
lub wymagania kwalifikacyjne, od spełnienia których jest uzależnione
podejmowanie lub wykonywanie działalności regulowanych, oraz, o ile jest
to wymagane, warunki wykonywania zawodów regulowanych, a także
podejmowania lub wykonywania działalności regulowanych;
4) zawodzie regulowanym – oznacza to zespół czynności zawodowych, których
wykonywanie jest uzależnione od posiadania określonych w przepisach
regulacyjnych formalnych kwalifikacji niezbędnych do wykonywania tych
czynności zawodowych oraz, o ile jest to wymagane, od spełnienia innych
©Kancelaria Sejmu s. 5/56
2022-08-24
warunków określonych w tych przepisach, stanowiących o sposobie regulacji
zawodu;
5) działalności regulowanej – oznacza to działalność wymienioną w załączniku
IV do dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz.
UE L 255 z 30.09.2005, str. 22, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą”, jeżeli
jej podejmowanie lub wykonywanie w Rzeczypospolitej Polskiej jest
uzależnione od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych oraz, o ile jest to
wymagane, warunków określonych w przepisach regulacyjnych;
6) wykonywaniu zawodu – oznacza to wykonywanie zawodu na własny
rachunek, na podstawie umowy o pracę albo w innej formie dozwolonej przez
przepisy obowiązujące w państwie członkowskim, w którym zawód był, jest
lub ma być wykonywany;
7) państwie wnioskodawcy – oznacza to państwo członkowskie, w którym
osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, zamierzająca wykonywać zawód
regulowany albo podjąć lub wykonywać działalność regulowaną
w Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskała kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodu albo wykonywała działalność;
8) uprawnionej instytucji – oznacza to instytucję w państwie członkowskim
prowadzącą kształcenie lub szkolenie, których ukończenie jest potwierdzane
dyplomem lub świadectwem, zgodnie z przepisami o systemie edukacji
w tym państwie, a także stowarzyszenie albo organizację zawodową, których
wykaz stanowi załącznik I do dyrektywy;
9) kształceniu regulowanym – oznacza to kształcenie przygotowujące do
wykonywania zawodu w państwie wnioskodawcy, uzupełnione, o ile jest to
wymagane, szkoleniem zawodowym, okresem próbnym lub praktyką
zawodową, których poziom i program są określone przepisami państwa
wnioskodawcy lub podlegają zatwierdzeniu, lub ocenie przez instytucję
powołaną w tym celu w państwie wnioskodawcy;
10) świadczeniu usługi transgranicznej – oznacza to tymczasowe i okazjonalne
wykonywanie zawodu regulowanego albo działalności regulowanej;
11) państwie usługodawcy – oznacza to państwo członkowskie, w którym
usługodawca zamierzający świadczyć usługę transgraniczną
©Kancelaria Sejmu s. 6/56
2022-08-24
w Rzeczypospolitej Polskiej jest uprawniony do zgodnego z prawem
wykonywania zawodu albo stałego i zgodnego z prawem wykonywania
działalności;
12) kierowniku przedsiębiorstwa – oznacza to:
a) członka organu zarządzającego przedsiębiorstwa, pełnomocnika
przedsiębiorstwa do spraw zarządzania, prokurenta, kierującego
przedsiębiorstwem lub jego zastępcę, kierującego wyodrębnioną częścią
przedsiębiorstwa posiadającego upoważnienie do zaciągania zobowiązań
w imieniu przedsiębiorstwa,
b) osobę kierującą co najmniej jedną komórką organizacyjną
przedsiębiorstwa, z zakresem obowiązków o charakterze handlowym lub
technicznym;
13) stażu adaptacyjnym – oznacza to wykonywanie zawodu regulowanego
w ramach stosunku pracy albo na podstawie umowy cywilnoprawnej, pod
nadzorem wykwalifikowanego przedstawiciela tego zawodu, z możliwością
odbycia dodatkowego szkolenia;
14) teście umiejętności – oznacza to czynności mające na celu sprawdzenie
zakresu i poziomu wiedzy oraz umiejętności i kompetencji niezbędnych do
wykonywania zawodu regulowanego;
15) organizacji zawodowej – oznacza to organizację zawodową, stowarzyszenie
zawodowe, samorząd zawodowy lub gospodarczy;
16) wspólnej ramie kształcenia – oznacza to wspólny minimalny zasób wiedzy,
umiejętności i kompetencji niezbędnych do wykonywania zawodu albo
podjęcia lub wykonywania działalności, uregulowany przepisami prawa Unii
Europejskiej;
17) wspólnym teście – oznacza to ustandaryzowany test umiejętności dla
posiadaczy określonych kwalifikacji zawodowych uregulowany przepisami
prawa Unii Europejskiej;
18) ochronie tytułu ustalonego dla danego zawodu – oznacza to sposób regulacji
zawodu, w przypadku którego używanie tytułu w ramach wykonywania
działalności zawodowej lub zespołu czynności zawodowych jest uzależnione
pośrednio albo bezpośrednio, na podstawie przepisów regulacyjnych, od
©Kancelaria Sejmu s. 7/56
2022-08-24
posiadania szczególnych kwalifikacji zawodowych, w szczególności
w przypadku gdy nieuprawnione używanie tytułu podlega karze;
19) czynnościach zastrzeżonych – oznacza to sposób regulacji zawodu,
w przypadku którego dostęp do działalności zawodowej lub zespołu
czynności zawodowych jest zastrzeżony pośrednio lub bezpośrednio, na
podstawie przepisów regulacyjnych, dla osób wykonujących dany zawód
regulowany posiadających szczególne kwalifikacje zawodowe, w tym
w przypadkach dzielenia czynności z innymi zawodami regulowanymi;
20) istotnie różniącym się materiale – oznacza to materiał obejmujący nabytą
wiedzę, umiejętności i kompetencje, które mają zasadnicze znaczenie dla
wykonywania zawodu, i w odniesieniu do którego kształcenie odbyte przez
wnioskodawcę wykazuje istotne, pod względem treści, różnice w porównaniu
z zakresem kształcenia wymaganym w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 6. 1. Organem właściwym w sprawach uznawania kwalifikacji
zawodowych do wykonywania zawodów regulowanych oraz do podejmowania lub
wykonywania działalności regulowanych jest organ:
1) o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1220 i 2327 oraz z 2021 r.
poz. 255 i 464), albo
2) wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 4a ust. 3 albo 4, albo
art. 33a ust. 4–6 ustawy, o której mowa w pkt 1, albo,
3) wskazany w przepisach regulacyjnych
– zwany dalej „właściwym organem”.
2. Postępowanie w sprawie wydania europejskiej legitymacji zawodowej
prowadzi właściwy organ, minister kierujący działem administracji rządowej, do
którego właściwości należą sprawy wykonywania zawodu albo podejmowania lub
wykonywania działalności, które nie są regulowane w Rzeczypospolitej Polskiej,
albo instytucja wskazana przez tego ministra, zwana dalej „wskazaną instytucją”.
3. Minister kierujący działem administracji rządowej, do którego właściwości
należą sprawy wykonywania zawodu albo podejmowania lub wykonywania
działalności, które nie są regulowane w Rzeczypospolitej Polskiej, może określić,
w drodze rozporządzenia, wskazane instytucje wraz z przyporządkowanymi im
zawodami lub działalnościami objętymi przepisami rozporządzenia wykonawczego
©Kancelaria Sejmu s. 8/56
2022-08-24
Komisji (UE) 2015/983 z dnia 24 czerwca 2015 r. w sprawie procedury wydawania
europejskiej legitymacji zawodowej oraz stosowania mechanizmu ostrzegania na
podstawie dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz.
UE L 159 z 25.06.2015, str. 27), kierując się zakresem działania tych instytucji oraz
mając na uwadze efektywny przebieg postępowań w sprawie wydania europejskiej
legitymacji zawodowej.
Art. 7. Organem uprawnionym do wydawania decyzji w sprawie prawa
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodów regulowanych albo
działalności regulowanych w stosunku do osób, którym zostały uznane
kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub
wykonywania działalności regulowanej, jest organ wskazany w przepisach
regulacyjnych, wydający takie decyzje w stosunku do osób, które uzyskały
kwalifikacje zawodowe do wykonywania tych zawodów albo podjęcia lub
wykonywania tych działalności w Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „uprawnionym organem”.
Art. 8. 1. Ilekroć przepisy regulacyjne uzależniają nabycie prawa
wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej od odbycia
praktyki zawodowej niezbędnej do uzyskania kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu regulowanego albo do podjęcia lub wykonywania
działalności regulowanej, odbywanej pod nadzorem, równolegle z kształceniem
albo po uzyskaniu dokumentu potwierdzającego jego ukończenie, zwanej dalej
„praktyką zawodową”, uprawniony organ, a w przypadku jego braku – właściwy
organ, uznaje praktykę zawodową odbytą w państwie członkowskim albo bierze
pod uwagę praktykę zawodową odbytą w państwie niebędącym państwem
członkowskim.
2. W celu uznania praktyki zawodowej organy, o których mowa w ust. 1,
porównują zakres i okres praktyki zawodowej odbytej w państwie członkowskim
albo w państwie niebędącym państwem członkowskim z zakresem i okresem
praktyki zawodowej wymaganej w Rzeczypospolitej Polskiej i ustalają okres
praktyki, który podlega uznaniu.
3. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach
uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo
©Kancelaria Sejmu s. 9/56
2022-08-24
do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do
danego działu, dla których została przewidziana praktyka zawodowa, określi,
w drodze rozporządzenia, tryb uznawania tej praktyki odbytej w państwie
członkowskim albo w państwie niebędącym państwem członkowskim oraz jej
maksymalny uznawany okres, mając na uwadze zakres i okres praktyki zawodowej
wymaganej w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 9. 1. Właściwy organ albo uprawniony organ, na wniosek osoby, która
uzyskała w Rzeczypospolitej Polskiej prawo wykonywania zawodu regulowanego
albo działalności regulowanej, wydaje zaświadczenie potwierdzające posiadanie
przez tę osobę kwalifikacji zawodowych, w celu uznania tych kwalifikacji
w państwie członkowskim.
2. Za wydanie zaświadczenia pobiera się opłatę w wysokości 3%
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie przepisów ustawy
z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U.
z 2020 r. poz. 2207), obowiązującego w roku wydania zaświadczenia. Opłatę
wnosi się na rachunek bankowy organu wydającego zaświadczenie.
Art. 10. 1. Upoważniony organ, na wniosek osoby wykonującej działalność
w Rzeczypospolitej Polskiej, zamierzającej wykonywać tę działalność w państwie
członkowskim, w którym jest ona regulowana, wydaje zaświadczenie
stwierdzające charakter, okres i rodzaj działalności wykonywanej przez tę osobę
w Rzeczypospolitej Polskiej oraz zawierające informacje o doświadczeniu
zawodowym nabytym podczas wykonywania tej działalności na własny rachunek
oraz podczas zatrudnienia przy jej wykonywaniu, w tym w charakterze kierownika
przedsiębiorstwa.
2. Organem upoważnionym do wydania zaświadczenia jest marszałek
województwa albo inny wskazany przez niego organ, właściwy dla miejsca
zamieszkania osoby składającej wniosek, a w przypadku braku miejsca
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – właściwy ze względu na
ostatnie miejsce wykonywania działalności albo zatrudnienia przy jej
wykonywaniu, w tym w charakterze kierownika przedsiębiorstwa.
3. Za wydanie zaświadczenia pobiera się opłatę w wysokości 3%
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie przepisów ustawy
©Kancelaria Sejmu s. 10/56
2022-08-24
z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
obowiązującego w roku wydania zaświadczenia. Opłatę wnosi się na rachunek
bankowy organu wydającego zaświadczenie.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób składania wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1,
oraz wykaz dokumentów, które należy do niego dołączyć,
2) wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1
– uwzględniając konieczność zachowania przejrzystości i kompletności informacji
zawartych w zaświadczeniu oraz zapewnienia możliwości złożenia wniosku wraz
z wymaganymi dokumentami w postaci elektronicznej.
Art. 11. Do postępowania w sprawach uregulowanych w rozdziałach 2 i 4–
6 stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735), o ile przepisy ustawy nie stanowią
inaczej.
Art. 12. W zakresie niezbędnym do prowadzenia:
1) postępowań w sprawach uregulowanych w rozdziałach 2 i 4–6 właściwe
organy mogą przetwarzać dane osób, o których mowa w art. 2, wymienione
w art. 13 ust. 1 i ustalone na podstawie dokumentów, o których mowa
w art. 33 ust. 1 i 4;
2) współpracy z organami państw członkowskich w sprawach uregulowanych
w rozdziale 8, właściwe organy mogą przetwarzać dane osób wykonujących
zawody regulowane, które mają wpływ na bezpieczeństwo pacjentów albo są
związane z edukacją osób małoletnich, w tym opieką nad dziećmi i wczesną
edukacją, o których mowa w art. 56 ust. 1–3.
Rozdział 2
Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania
zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności
regulowanej
Art. 13. 1. Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub wykonywania
działalności regulowanej w Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej
©Kancelaria Sejmu s. 11/56
2022-08-24
„postępowaniem w sprawie uznania kwalifikacji”, wszczyna się na wniosek
zawierający informacje dotyczące:
1) imienia (imion), nazwiska, daty i miejsca urodzenia wnioskodawcy;
2) obywatelstwa oraz nazwy państwa wnioskodawcy;
3) określenia zawodu regulowanego albo działalności regulowanej oraz formy
i okresu jej wykonywania w państwie członkowskim;
4) posiadanych kwalifikacji lub uprawnień;
5) ukończonego kształcenia regulowanego;
6) wykazu dokumentów dołączanych do wniosku.
2. Wnioski w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji składa się
w języku polskim. Dokumenty w toku tego postępowania składa się w języku
polskim albo w innym języku wraz z tłumaczeniem na język polski. W przypadku
dokumentów szczególnie istotnych dla przeprowadzenia postępowania właściwy
organ może wymagać tłumaczenia dokonanego przez tłumacza przysięgłego
prowadzącego działalność w Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwie
członkowskim. Tłumaczenie na język polski nie jest wymagane w przypadku
dokumentów potwierdzających informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Okresy wykonywania działalności w państwie członkowskim dokumentuje
się przez przedłożenie świadectwa albo zaświadczenia, wydanych przez
upoważniony organ administracji albo organizacji zawodowej, stwierdzających
charakter, okres i rodzaj wykonywanej działalności.
4. Wnioski w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji składa się na
formularzach udostępnianych na stronie internetowej właściwego organu lub
ośrodka wsparcia, o którym mowa w art. 53 ust. 1. Formularze można składać także
drogą elektroniczną, za pośrednictwem Punktu Informacji dla Przedsiębiorcy,
o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy
(Dz. U. z 2020 r. poz. 2296 i 2320).
5. Właściwy organ zawiadamia wnioskodawcę o otrzymaniu wniosku
w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji w terminie miesiąca od dnia jego
otrzymania. W przypadku stwierdzenia braków formalnych wniosku właściwy
organ wzywa wnioskodawcę do ich uzupełnienia w terminie wskazanym
w wezwaniu, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
©Kancelaria Sejmu s. 12/56
2022-08-24
6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) wzory formularzy wniosków w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji,
2) wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosków,
3) sposób składania dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2
– biorąc pod uwagę zróżnicowanie zakresu wniosku w przypadku wnioskodawców
ubiegających się o uznanie kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu
regulowanego i wnioskodawców ubiegających się o uznanie kwalifikacji
zawodowych do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej oraz
zapewnienie możliwości złożenia wniosku wraz z wymaganymi dokumentami
w postaci elektronicznej.
Art. 14. Przeprowadzenie postępowania i wydanie decyzji w sprawie uznania
kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo do
podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej, zwanej dalej „decyzją
w sprawie uznania kwalifikacji”, podlega opłacie w wysokości 35% minimalnego
wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie przepisów ustawy z dnia
10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego
w roku wszczęcia postępowania. Opłatę wnosi się na rachunek bankowy
właściwego organu.
Art. 15. 1. Jeżeli przepisy regulacyjne wymagają do uzyskania prawa
wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej decyzji albo
opinii organów organizacji zawodowych, organy te uczestniczą w postępowaniu
w sprawie uznania kwalifikacji na prawach strony.
2. Decyzje w sprawie uznania kwalifikacji wiążą organizacje zawodowe
właściwe w sprawach wykonywania zawodu regulowanego albo podejmowania lub
wykonywania działalności regulowanej.
Art. 16. 1. Jeżeli przepisy regulacyjne uzależniają podejmowanie lub
wykonywanie działalności regulowanej od posiadania wiedzy ogólnej lub
zawodowej i umiejętności, właściwych dla danej działalności, właściwy organ
uznaje kwalifikacje zawodowe wnioskodawcy za spełniające wymagania określone
w tych przepisach, jeżeli wnioskodawca przedłoży dokumenty świadczące o tym,
że:
©Kancelaria Sejmu s. 13/56
2022-08-24
1) w przypadku zamiaru podjęcia działalności wymienionej w wykazie
nr I załącznika IV do dyrektywy – w nieprzerwanym okresie:
a) sześciu lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa albo
b) trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej
trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności,
potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa
wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla
danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane
warunki, albo
c) czterech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na
stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające
co najmniej dwa lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej
działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium
państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową
właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie
wymagane warunki, albo
d) trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek, a ponadto przez
co najmniej pięć lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności,
albo
e) pięciu lat wykonywał działalność na stanowisku kierownika
przedsiębiorstwa, w tym przez co najmniej trzy lata wykonywał
obowiązki o charakterze technicznym i odpowiadał za co najmniej jeden
dział przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy
lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności,
potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa
wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla
danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane
warunki;
2) w przypadku zamiaru podjęcia działalności wymienionej w wykazie nr II
załącznika IV do dyrektywy – w nieprzerwanym okresie:
©Kancelaria Sejmu s. 14/56
2022-08-24
a) pięciu lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa albo
b) trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające co najmniej
trzy lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej działalności,
potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium państwa
wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową właściwą dla
danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane
warunki, albo
c) czterech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na
stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył trwające
co najmniej dwa lata szkolenie przygotowujące do wykonywania tej
działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium
państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową
właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie
wymagane warunki, albo
d) trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa, a ponadto przez co najmniej pięć lat był
zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, albo
e) pięciu lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności,
a uprzednio ukończył trwające co najmniej trzy lata szkolenie
przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone
świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub
uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności
w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo
f) sześciu lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności,
a uprzednio ukończył trwające co najmniej dwa lata szkolenie
przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone
świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub
uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności
w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki;
3) w przypadku zamiaru podjęcia działalności wymienionej w wykazie nr III
załącznika IV do dyrektywy – w nieprzerwanym okresie:
©Kancelaria Sejmu s. 15/56
2022-08-24
a) trzech lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa albo
b) dwóch lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio ukończył szkolenie
przygotowujące do wykonywania tej działalności, potwierdzone
świadectwem uznawanym na terytorium państwa wnioskodawcy lub
uznanym przez organizację zawodową właściwą dla danej działalności
w tym państwie za spełniające wszystkie wymagane warunki, albo
c) dwóch lat wykonywał działalność na własny rachunek lub na stanowisku
kierownika przedsiębiorstwa, a uprzednio przez co najmniej trzy lata był
zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności, albo
d) trzech lat był zatrudniony przy wykonywaniu tej działalności,
a uprzednio ukończył szkolenie przygotowujące do wykonywania tej
działalności, potwierdzone świadectwem uznawanym na terytorium
państwa wnioskodawcy lub uznanym przez organizację zawodową
właściwą dla danej działalności w tym państwie za spełniające wszystkie
wymagane warunki.
2. Okres od dnia zaprzestania wykonywania działalności, o której mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. a i d, pkt 2 lit. a i d oraz pkt 3 lit. a i c, do dnia złożenia wniosku
w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji nie może przekraczać dziesięciu
lat.
3. Przepis ust. 1 pkt 1 lit. e nie ma zastosowania do wykonywania działalności
objętych nomenklaturą ISIC ex 855.
4. Jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymogów określonych w ust. 1–3, ale
posiada formalne kwalifikacje, właściwy organ uznaje jego kwalifikacje zawodowe
do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej zgodnie z zasadami
określonymi w art. 19 i art. 20 oraz zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 22.
Art. 17. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
przyporządkowanie działalności z wykazów w załączniku IV do dyrektywy do
Polskiej Klasyfikacji Działalności, mając na uwadze ujednolicenie oznaczeń
działalności w toku postępowania przed właściwymi organami.
©Kancelaria Sejmu s. 16/56
2022-08-24
Art. 18. 1. Wyróżnia się pięć poziomów kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu regulowanego.
2. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie piątym potwierdzają:
1) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną
instytucję, poświadczające ukończenie studiów wyższych o co najmniej
czteroletnim okresie kształcenia albo odpowiednio dłuższym w przypadku
kształcenia w niepełnym wymiarze, albo innego kształcenia uznanego
w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest to wymagane,
ukończenie szkolenia zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie
posiadania kwalifikacji zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu
regulowanego w państwie wnioskodawcy, gdy ponad połowę kształcenia albo
szkolenia odbyto w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa
w art. 2 ust. 1, uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone
przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie
niebędącym państwem członkowskim, albo
2) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie
studiów wyższych o co najmniej czteroletnim okresie kształcenia albo
odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, albo
innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za równorzędne,
a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia zawodowego,
stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych
do wykonywania zawodu niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem
regulowanym oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie
zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie
ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada
dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym
poziomie.
3. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie czwartym potwierdzają:
1) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną
instytucję, poświadczające ukończenie studiów wyższych o okresie
kształcenia od trzech do czterech lat albo odpowiednio dłuższym w przypadku
kształcenia w niepełnym wymiarze, albo innego kształcenia uznanego
©Kancelaria Sejmu s. 17/56
2022-08-24
w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest to wymagane,
ukończenie szkolenia zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie
posiadania kwalifikacji zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu
regulowanego w państwie wnioskodawcy, gdy ponad połowę kształcenia albo
szkolenia odbyto w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa
w art. 2 ust. 1, uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone
przez państwo członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie
niebędącym państwem członkowskim, albo
2) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie
studiów wyższych o okresie kształcenia od trzech do czterech lat albo
odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, albo
innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za równorzędne,
a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia zawodowego,
stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych
do wykonywania zawodu niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem
regulowanym oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie
zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie
ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada
dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym
poziomie.
4. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie trzecim potwierdzają
dokumenty:
1) poświadczające posiadanie wykształcenia albo ukończenie szkolenia, wydane
przez uprawnioną instytucję po ukończeniu:
a) kształcenia o okresie co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata
albo odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym
wymiarze, podejmowanego na podstawie świadectwa uprawniającego do
kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, albo innego kształcenia
uznanego w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest
to wymagane, szkolenia zawodowego lub
b) kursów o specjalnym programie na tym poziomie
©Kancelaria Sejmu s. 18/56
2022-08-24
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji
zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego
w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia albo szkolenia
odbyto w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2
ust. 1, uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez
państwo członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie
niebędącym państwem członkowskim, albo
2) wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie kształcenia
o okresie co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata albo odpowiednio
dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, podejmowanego
na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie
szkolnictwa wyższego, albo innego kształcenia uznanego w państwie
wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest to wymagane, ukończenie
szkolenia zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania
kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu, który w państwie
wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty
poświadczające wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez rok
w pełnym wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym
wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba,
o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada dokument poświadczający ukończenie
kształcenia regulowanego na tym poziomie.
5. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie drugim potwierdzają
dokumenty:
1) poświadczające posiadanie wykształcenia albo ukończenie szkolenia wydane
przez uprawnioną instytucję po ukończeniu nauki w:
a) szkole średniej ogólnej – poświadczające ukończenie kształcenia albo
szkolenia innego niż wymienione w ust. 4 pkt 1 lit. a, uzupełnionego
okresem próbnym albo praktyką zawodową,
b) szkole średniej technicznej lub zawodowej – poświadczające ukończenie
kształcenia albo szkolenia innego niż wymienione w ust. 4 pkt 1 lit. a,
uzupełnionego, o ile jest to wymagane, okresem próbnym albo praktyką
zawodową,
©Kancelaria Sejmu s. 19/56
2022-08-24
c) innej szkole, której ukończenie jest uznane w państwie wnioskodawcy za
równorzędne z ukończeniem szkół, o których mowa w lit. a i b
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji
zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego
w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia albo szkolenia
odbyto w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2
ust. 1, uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez
państwo członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie
niebędącym państwem członkowskim, albo
2) wydane po ukończeniu nauki w:
a) szkole średniej ogólnej – poświadczające ukończenie kształcenia albo
szkolenia uzupełnionego okresem próbnym albo praktyką zawodową,
b) szkole średniej technicznej lub zawodowej – poświadczające ukończenie
kształcenia albo szkolenia uzupełnionego, o ile jest to wymagane,
okresem próbnym albo praktyką zawodową,
c) innej szkole, której ukończenie jest uznane w państwie wnioskodawcy za
równorzędne z ukończeniem szkół, o których mowa w lit. a i b
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji
zawodowych do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie
jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające
wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym
wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu
pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa
w art. 2 ust. 1, posiada dokument poświadczający ukończenie kształcenia
regulowanego na tym poziomie.
6. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie pierwszym potwierdzają
dokumenty:
1) wydane przez uprawnioną albo upoważnioną do tego instytucję,
poświadczające:
a) ukończenie istotnego dla wykonywania zawodu regulowanego
kształcenia albo szkolenia innego niż wymienione w ust. 2–5 albo
b) zdanie egzaminu specjalistycznego niepoprzedzonego kształceniem,
albo
©Kancelaria Sejmu s. 20/56
2022-08-24
c) wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez trzy lata
w pełnym wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym
wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat;
2) wydane po ukończeniu w państwie członkowskim ogólnego kształcenia
podstawowego albo średniego, poświadczające posiadanie przez osobę,
o której mowa w art. 2 ust. 1, wiedzy ogólnej;
3) poświadczające wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez rok
w pełnym wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym
wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat – w przypadku gdy
zawód nie jest zawodem regulowanym w państwie wnioskodawcy.
Art. 19. 1. W postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji właściwy organ
uznaje kwalifikacje zawodowe nabyte w państwie wnioskodawcy na
którymkolwiek z poziomów, o których mowa w art. 18 ust. 2–6.
2. Właściwy organ może odmówić uznania kwalifikacji zawodowych
wnioskodawcy, który posiada kwalifikacje zawodowe na poziomie pierwszym,
jeżeli w Rzeczypospolitej Polskiej jest wymagane posiadanie formalnych
kwalifikacji odpowiadających poziomowi piątemu.
Art. 20. 1. Właściwy organ, z zachowaniem proporcjonalności, może
uzależnić, w drodze postanowienia, wydanie decyzji w sprawie uznania
kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego lub przystąpienia
przez niego do testu umiejętności, w przypadku gdy:
1) zakres kształcenia lub szkolenia odbytego przez wnioskodawcę obejmuje
istotnie różniący się materiał lub
2) na zawód regulowany w Rzeczypospolitej Polskiej składa się co najmniej
jedna czynność zawodowa, która nie wchodzi w zakres odpowiadającego mu
zawodu w państwie wnioskodawcy, a kształcenie lub szkolenie wymagane
w Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje istotnie różniący się materiał od
materiału objętego kształceniem lub szkoleniem, którego ukończenie
potwierdza dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji
wnioskodawcy.
1a. Właściwy organ przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 1,
ustala na podstawie dokumentów wydanych w państwie członkowskim lub
©Kancelaria Sejmu s. 21/56
2022-08-24
w państwie niebędącym państwem członkowskim, czy wiedza, umiejętności
i kompetencje nabyte przez wnioskodawcę:
1) podczas zdobywania doświadczenia zawodowego lub
2) przez potwierdzone efekty uczenia się w rozumieniu przepisów
o szkolnictwie wyższym i nauce, lub
3) przez potwierdzone efekty kształcenia w rozumieniu przepisów o systemie
oświaty
– wyrównują w całości albo w części istotnie różniący się materiał.
2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, właściwy organ określa:
1) poziom kwalifikacji zawodowych wymagany do wykonywania zawodu
regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i poziom kwalifikacji
zawodowych posiadanych przez wnioskodawcę,
2) zakres istotnie różniącego się materiału podlegającego wyrównaniu oraz
powody braku możliwości wyrównania tego materiału wiedzą,
umiejętnościami i kompetencjami nabytymi przez wnioskodawcę w sposób
określony w ust. 1a,
3) zakres i czas trwania stażu adaptacyjnego lub zakres testu umiejętności
– mając na uwadze konieczność wyrównania istotnie różniącego się materiału
w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub
wykonywania działalności regulowanej.
3. Staż adaptacyjny odbywa się w języku polskim.
4. Staż adaptacyjny nie może trwać dłużej niż trzy lata.
5. Właściwy organ zapewnia wnioskodawcy możliwość przystąpienia do testu
umiejętności nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia nałożenia na niego
tego obowiązku.
6. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
7. Wnioskodawca ponosi koszty odbywania stażu adaptacyjnego lub
przystąpienia do testu umiejętności.
Art. 21. 1. Właściwy organ zobowiązuje wnioskodawcę do odbycia stażu
adaptacyjnego albo do przystąpienia do testu umiejętności, zgodnie z wyborem
wnioskodawcy.
2. Uprawnienie do dokonania wyboru między odbyciem stażu adaptacyjnego
a przystąpieniem do testu umiejętności może zostać wyłączone:
©Kancelaria Sejmu s. 22/56
2022-08-24
1) w przypadku zawodów regulowanych:
a) których wykonywanie wymaga dokładnej znajomości prawa polskiego,
a ich zasadniczą i trwałą cechą jest udzielanie porad i pomocy prawnej
związanej z jego stosowaniem albo
b) w stosunku do których Komisja Europejska pozytywnie rozpatrzyła
wniosek Rzeczypospolitej Polskiej o wyłączenie tego uprawnienia
wnioskodawcy, albo
c) do wykonywania których jest wymagane posiadanie kwalifikacji
zawodowych na poziomie trzecim, a wnioskodawca posiada kwalifikacje
zawodowe na poziomie pierwszym, albo
d) do wykonywania których jest wymagane posiadanie kwalifikacji
zawodowych na poziomie czwartym albo piątym, a wnioskodawca
posiada kwalifikacje zawodowe na poziomie drugim;
2) jeżeli wnioskodawca zamierza wykonywać działalność regulowaną na własny
rachunek albo na stanowisku kierownika przedsiębiorstwa, w przypadku gdy
do podjęcia lub wykonywania tej działalności jest wymagane posiadanie
specjalistycznej wiedzy z zakresu prawa polskiego.
3. W przypadku gdy wnioskodawca posiada kwalifikacje zawodowe na
poziomie pierwszym, a do wykonywania zawodu regulowanego jest wymagane
posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie czwartym, właściwy organ może
zobowiązać wnioskodawcę zarówno do odbycia stażu adaptacyjnego, jak i do
przystąpienia do testu umiejętności.
4. Wyłączenie uprawnienia do dokonania wyboru między odbyciem stażu
adaptacyjnego a przystąpieniem do testu umiejętności wymaga uzasadnienia
faktycznego i prawnego, a w szczególności:
1) wskazania wymaganego poziomu kwalifikacji zawodowych oraz poziomu
kwalifikacji zawodowych posiadanego przez wnioskodawcę;
2) wskazania zakresu istotnie różniącego się materiału, z uwzględnieniem
stopnia wyrównania tego materiału w sposób określony w art. 20 ust. 1a.
5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, wykaz zawodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a,
a także określi dla każdego z nich obowiązek odbycia stażu adaptacyjnego albo
przystąpienia do testu umiejętności, mając na uwadze konieczność zapewnienia
©Kancelaria Sejmu s. 23/56
2022-08-24
znajomości prawa polskiego na poziomie gwarantującym właściwą ochronę
interesów korzystających z porad i pomocy prawnej świadczonych przez osoby,
które ubiegają się o uznanie kwalifikacji zawodowych do wykonywania tych
zawodów.
6. Prezes Rady Ministrów ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz zawodów,
o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, może określić, w drodze
rozporządzenia, rodzaje działalności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określając dla
każdego z nich obowiązek odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu
umiejętności, mając na uwadze konieczność zapewnienia specjalistycznej wiedzy
z zakresu prawa polskiego na poziomie gwarantującym właściwe wykonywanie
tych działalności regulowanych.
Art. 22. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy
w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu
regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej
należących do danego działu określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad jego odbywaniem oraz oceny nabytych w jego
trakcie umiejętności, sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego oraz tryb pobierania i zwrotu opłaty za jego odbywanie,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
posiadanych przez wnioskodawcę umiejętności, sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb pobierania i zwrotu opłaty za
jego przeprowadzenie
– uwzględniając odrębności w wykonywaniu zawodów regulowanych albo
działalności regulowanych w państwach członkowskich oraz specyfikę
i szczególne wymagania dotyczące wykonywania zawodów regulowanych albo
podejmowania lub wykonywania działalności regulowanych w Rzeczypospolitej
Polskiej.
©Kancelaria Sejmu s. 24/56
2022-08-24
Art. 23. 1. Jeżeli przepisy regulacyjne uzależniają wykonywanie zawodu
regulowanego albo podjęcie lub wykonywanie działalności regulowanej od:
1) spełnienia wymogów dotyczących niekaralności,
2) spełnienia wymogów dotyczących postawy etycznej,
3) braku ogłoszenia upadłości,
4) braku zakazu wykonywania zawodu,
5) braku zawieszenia prawa wykonywania zawodu
– właściwy organ ustala spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach
na podstawie dokumentów wydanych przez państwo wnioskodawcy albo inne
państwo członkowskie, w którym wnioskodawca wykonywał zawód albo
działalność.
2. Jeżeli w państwie wnioskodawcy nie są wydawane dokumenty
poświadczające spełnienie przesłanek, o których mowa w ust. 1, dowodem
w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji jest oświadczenie wnioskodawcy
złożone w formie i trybie określonych w przepisach tego państwa.
3. Jeżeli przepisy regulacyjne uzależniają wykonywanie zawodu
regulowanego albo podejmowanie lub wykonywanie działalności regulowanej od
posiadania odpowiedniego stanu zdrowia, właściwy organ ustala spełnienie tej
przesłanki przez wnioskodawcę na podstawie dokumentów wydanych przez
upoważnioną instytucję państwa wnioskodawcy albo innego państwa
członkowskiego, w którym wnioskodawca wykonywał ostatnio dany zawód albo
działalność.
4. Jeżeli przepisy regulacyjne uzależniają wykonywanie zawodu
regulowanego albo podejmowanie lub wykonywanie działalności regulowanej od
sytuacji finansowej wnioskodawcy, właściwy organ ustala spełnienie tej przesłanki
na podstawie zaświadczenia wydanego przez bank prowadzący działalność
w państwie członkowskim.
5. Jeżeli przepisy regulacyjne uzależniają wykonywanie zawodu
regulowanego albo podejmowanie lub wykonywanie działalności regulowanej od
posiadania obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, właściwy
organ uznaje tę przesłankę za spełnioną także w przypadku, gdy wnioskodawca
zawarł umowę ubezpieczenia z ubezpieczycielem prowadzącym działalność
©Kancelaria Sejmu s. 25/56
2022-08-24
w państwie członkowskim i przedstawi dowód zawarcia takiej umowy spełniającej
warunki określone w tych przepisach.
6. Wnioskodawca przedkłada dokumenty, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, nie
później niż w terminie trzech miesięcy od dnia ich wydania.
Art. 24. W przypadku gdy do wykonywania zawodu regulowanego albo
podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej jest wymagane złożenie
ślubowania albo przysięgi, a ich formuła nie może być wykorzystana przez
wnioskodawcę, stosuje się odpowiednią, równoważną formułę ustaloną przez
właściwy organ.
Art. 25. 1. Właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji
w terminie trzech miesięcy od dnia przedłożenia przez wnioskodawcę wszystkich
wymaganych dokumentów. W szczególnych przypadkach termin wydania decyzji
w sprawie uznania kwalifikacji może być przedłużony o miesiąc.
2. W przypadku wnioskodawcy, który odbywa staż adaptacyjny lub
przystępuje do testu umiejętności, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega
zawieszeniu do dnia uzyskania przez właściwy organ oceny, o której mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 22.
Art. 26. Osobom, którym zostały uznane kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodu regulowanego albo do podjęcia lub wykonywania
działalności regulowanej, zapewnia się prawo wykonywania w Rzeczypospolitej
Polskiej tego zawodu albo tej działalności na takich samych zasadach jak osobom,
które uzyskały kwalifikacje zawodowe do ich podejmowania lub wykonywania
w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 27. 1. Osoba, której zostały uznane kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodu regulowanego albo do podjęcia lub wykonywania
działalności regulowanej, posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu albo
działalności w Rzeczypospolitej Polskiej lub jego skrótem.
2. W przypadku gdy używanie tytułu ustalonego dla danego zawodu
regulowanego albo działalności regulowanej w Rzeczypospolitej Polskiej jest
uzależnione od przynależności do organizacji zawodowej albo od decyzji
uprawnionego organu, o której mowa w art. 7, wnioskodawca ma prawo używać
©Kancelaria Sejmu s. 26/56
2022-08-24
tego tytułu lub jego skrótu odpowiednio po uzyskaniu członkostwa w organizacji
albo po uzyskaniu decyzji organu.
Art. 28. 1. Osoba, której zostały uznane kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodu regulowanego albo do podjęcia lub wykonywania
działalności regulowanej, ma prawo posługiwać się tytułem określającym
wykształcenie uzyskanym w systemie szkolnictwa państwa członkowskiego lub
jego skrótem, w oryginalnym brzmieniu z podaniem nazwy i siedziby uprawnionej
instytucji, która nadała ten tytuł.
2. W przypadku gdy tytuł określający wykształcenie uzyskany w systemie
szkolnictwa państwa członkowskiego w oryginalnym brzmieniu może być mylony
z tytułem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej po ukończeniu dodatkowego
kształcenia lub szkolenia, którego osoba, o której mowa w ust. 1, nie ukończyła,
osoba ta może posługiwać się tytułem używanym w państwie członkowskim
w oryginalnym brzmieniu, w formie określonej przez właściwy organ w decyzji
w sprawie uznania kwalifikacji.
Art. 29. 1. Osoba, której kwalifikacje zawodowe do wykonywania zawodu
regulowanego albo podjęcia lub wykonywania działalności regulowanej podlegają
uznaniu, jest obowiązana posiadać znajomość języka polskiego w stopniu
niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej
działalności regulowanej.
2. Właściwy organ, po wydaniu decyzji w sprawie uznania kwalifikacji albo
po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej:
1) może sprawdzić znajomość języka polskiego w przypadku osoby
wykonującej zawód mający wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, a także
w przypadku osoby wykonującej inny zawód ‒ jeżeli zachodzi uzasadniona
wątpliwość co do posiadania znajomości języka polskiego w stopniu
niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej
działalności regulowanej;
2) sprawdza znajomość języka polskiego na wniosek osoby, której kwalifikacje
zawodowe do wykonywania zawodu regulowanego albo podjęcia lub
wykonywania działalności regulowanej podlegały uznaniu.
©Kancelaria Sejmu s. 27/56
2022-08-24
3. Znajomość języka polskiego jest sprawdzana z zachowaniem
proporcjonalności w odniesieniu do danego zawodu regulowanego albo danej
działalności regulowanej.
4. Osoba, o której mowa w ust. 2, może potwierdzić znajomość języka
polskiego przez:
1) przedłożenie właściwemu organowi dokumentu potwierdzającego znajomość
języka polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu
regulowanego albo danej działalności regulowanej, wydanego przez
uprawniony podmiot działający w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym
państwie członkowskim, w szczególności świadectwa dojrzałości uzyskanego
po zdaniu egzaminu maturalnego w języku polskim lub dyplomu ukończenia
studiów prowadzonych w języku polskim;
2) złożenie egzaminu z języka polskiego, przeprowadzanego przez właściwy
organ.
5. Za przeprowadzenie egzaminu z języka polskiego jest pobierana opłata,
której wysokość ustala jednostka przeprowadzająca egzamin. Opłatę wnosi się na
rachunek bankowy jednostki przeprowadzającej egzamin.
6. Opłata, o której mowa w ust. 5, jest ustalana w wysokości kosztów
przeprowadzenia egzaminu z języka polskiego, przy czym jej wysokość nie może
przekroczyć 15% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę, obowiązującego w roku przeprowadzenia egzaminu.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ na podstawie
dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, lub na podstawie wyniku egzaminu
z języka polskiego wydaje zaświadczenie o znajomości języka polskiego w stopniu
niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej
działalności regulowanej. Odmowa potwierdzenia znajomości języka polskiego
następuje w drodze decyzji administracyjnej.
8. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku egzaminu z języka
polskiego właściwy organ, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 7,
wyznacza termin, w którym osoba, o której mowa w ust. 2, może ponownie
przystąpić do egzaminu.
©Kancelaria Sejmu s. 28/56
2022-08-24
9. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach
uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo
podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego
działu może określić, w drodze rozporządzenia:
1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w stopniu
niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego albo danej
działalności regulowanej,
2) sposób przeprowadzania egzaminu z języka polskiego,
3) jednostki przeprowadzające egzamin z języka polskiego
– mając na względzie zakres czynności zawodowych wykonywanych w ramach
danego zawodu regulowanego albo danej działalności regulowanej, konieczność
zachowania proporcjonalności sprawdzania znajomości języka polskiego oraz
przejrzystość przeprowadzania egzaminu z języka polskiego.
Rozdział 3
Wspólne ramy kształcenia i wspólne testy
Art. 30. 1. Nie przeprowadza się postępowania w sprawie uznania
kwalifikacji wobec osób, które posiadają dokument potwierdzający ukończenie
kształcenia prowadzonego na podstawie wspólnej ramy kształcenia albo zdanie
wspólnego testu.
2. Jeżeli przepisy regulacyjne wymagają wydania decyzji w sprawie prawa
wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej, uprawniony
organ wydaje tę decyzję osobie spełniającej warunki określone w tych przepisach,
na podstawie dokumentu potwierdzającego ukończenie kształcenia zgodnego ze
wspólną ramą kształcenia albo zdanie wspólnego testu.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, wykaz wspólnych ram kształcenia i wspólnych testów
wraz z przyporządkowanymi im polskimi kwalifikacjami, oraz, o ile to jest
możliwe, tytułami ustalonymi dla poszczególnych zawodów w Rzeczypospolitej
Polskiej, biorąc pod uwagę organizację systemu edukacji w Rzeczypospolitej
Polskiej oraz wyeliminowanie możliwości wystąpienia poważnego ryzyka dla
porządku, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego, a także dla bezpieczeństwa
©Kancelaria Sejmu s. 29/56
2022-08-24
usługobiorców lub ochrony środowiska na skutek przyjęcia wspólnych ram
kształcenia lub wspólnych testów.
Rozdział 4
Świadczenie usług transgranicznych
Art. 31. 1. Usługę transgraniczną w zawodzie regulowanym albo działalności
regulowanej może świadczyć usługodawca, który posiada kwalifikacje zawodowe
do wykonywania danego zawodu albo do podejmowania lub wykonywania danej
działalności w państwie usługodawcy, jeżeli zawód albo działalność:
1) są regulowane w państwie usługodawcy albo
2) nie są regulowane w państwie usługodawcy, a usługodawca:
a) wykonywał ten zawód albo tę działalność w co najmniej jednym
państwie członkowskim przez co najmniej rok w okresie ostatnich
dziesięciu lat albo
b) ukończył kształcenie regulowane.
2. Od usługodawcy nie wymaga się:
1) posiadania prawa wykonywania zawodu regulowanego albo działalności
regulowanej przyznanego na podstawie decyzji, o której mowa w art. 7;
2) członkostwa w organizacji zawodowej;
3) rejestracji w organizacji zawodowej albo wpisu do rejestru zawodowego
prowadzonego przez uprawniony organ;
4) rejestracji działalności w systemie ubezpieczeń społecznych w celu
dokonywania rozliczeń związanych ze świadczeniem usługi transgranicznej
na rzecz osób ubezpieczonych – przy czym usługodawca jest obowiązany
poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zamiarze świadczenia
usługi transgranicznej przed jego rozpoczęciem, a w nagłych przypadkach
o świadczeniu usługi transgranicznej po jego zakończeniu.
3. Do usługodawcy stosuje się:
1) przepisy prawa polskiego regulujące sposób wykonywania danego zawodu
regulowanego albo działalności regulowanej, które są w sposób bezpośredni
i szczególny związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów, w
szczególności dotyczące:
a) definicji zawodu albo działalności,
©Kancelaria Sejmu s. 30/56
2022-08-24
b) używania tytułów zawodowych,
c) poważnych uchybień zawodowych;
2) przepisy dyscyplinarne obowiązujące osoby wykonujące dany zawód.
Art. 32. Właściwy organ może kontrolować tymczasowy i okazjonalny
charakter świadczenia usługi transgranicznej, biorąc pod uwagę jego długość,
częstotliwość, regularność i ciągłość.
Art. 33. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usługi transgranicznej po raz
pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługodawca przedkłada
właściwemu organowi oświadczenie o zamiarze świadczenia danej usługi
transgranicznej zawierające informacje o posiadanej polisie ubezpieczeniowej lub
innych środkach indywidualnego albo zbiorowego ubezpieczenia w związku
z wykonywaniem danego zawodu albo danej działalności, wymaganych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, usługodawca może doręczyć
właściwemu organowi osobiście, przez inną osobę, drogą pocztową albo za pomocą
środków komunikacji elektronicznej.
3. Usługodawca przedkłada oświadczenie, o którym mowa w ust. 1,
ponownie w każdym roku, w którym zamierza świadczyć usługę transgraniczną.
4. W przypadku świadczenia usługi transgranicznej po raz pierwszy na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy organ może wymagać od
usługodawcy dołączenia do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1:
1) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo usługodawcy;
2) zaświadczenia, że usługodawca wykonuje zawód albo działalność zgodnie
z prawem w państwie usługodawcy oraz że nie obowiązuje go zakaz – nawet
czasowy – wykonywania tego zawodu albo tej działalności;
3) dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe usługodawcy;
4) dokumentu potwierdzającego wykonywanie przez usługodawcę danego
zawodu albo danej działalności przez co najmniej rok w okresie ostatnich
dziesięciu lat albo ukończenie kształcenia regulowanego, w przypadku,
o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2;
5) zaświadczenia o braku zawieszenia prawa wykonywania działalności lub
o niekaralności, jeżeli jest wymagane od obywateli polskich zamierzających
©Kancelaria Sejmu s. 31/56
2022-08-24
wykonywać zawód regulowany albo działalność regulowaną związane z
bezpieczeństwem publicznym, służbą zdrowia albo edukacją osób
małoletnich, w tym opieką nad dziećmi i wczesną edukacją;
6) oświadczenia potwierdzającego znajomość języka polskiego w stopniu
niezbędnym do wykonywania zawodu regulowanego – w przypadku
zawodów mających wpływ na bezpieczeństwo pacjentów;
7) zaświadczenia określającego charakter, okres i rodzaj wykonywanej
działalności, wydanego przez państwo usługodawcy – w przypadku
działalności związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym.
5. Właściwy organ może wymagać od usługodawcy ponownego przedłożenia
dokumentów, o których mowa w ust. 4, w przypadku istotnej zmiany stanu
potwierdzonego tymi dokumentami.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 4 pkt 2–5 i 7, składa się w języku
polskim albo w innym języku wraz z tłumaczeniem na język polski sporządzonym
przez tłumacza przysięgłego prowadzącego działalność w Rzeczypospolitej
Polskiej lub w państwie członkowskim.
7. Właściwy organ zawiadamia bezzwłocznie usługodawcę o otrzymaniu
oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa
w ust. 4, o ile były wymagane. W przypadku braku kompletu wymaganych
dokumentów właściwy organ wzywa usługodawcę do ich uzupełnienia w terminie
wskazanym w wezwaniu.
8. Właściwy organ przekazuje organizacji zawodowej kopie dokumentów,
o których mowa w ust. 1 i 3–5.
9. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 1,
uwzględniając konieczność zachowania przejrzystości i kompletności zawartych
w nim informacji.
Art. 34. 1. W przypadku zawodów regulowanych i działalności
regulowanych związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, których
wykonywanie przez usługodawców nieposiadających odpowiednich kwalifikacji
zawodowych mogłoby narażać usługobiorców na poważne niebezpieczeństwo lub
powstanie poważnej szkody dla zdrowia, właściwy organ, o ile jest to niezbędne,
może wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, jeżeli usługodawca
©Kancelaria Sejmu s. 32/56
2022-08-24
zamierza świadczyć daną usługę transgraniczną po raz pierwszy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Właściwy organ, w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia,
o którym mowa w art. 33 ust. 1, wraz z załączonymi dokumentami:
1) wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji usługodawcy albo
2) wydaje decyzję w sprawie odstąpienia od uznania kwalifikacji usługodawcy,
albo
3) zobowiązuje usługodawcę do przystąpienia do testu umiejętności.
3. W przypadku gdy termin, o którym mowa w ust. 2, nie może być
dochowany, właściwy organ informuje usługodawcę przed upływem tego terminu
o przyczynach opóźnienia, a następnie usuwa je w terminie miesiąca od dnia
przekazania informacji. W terminie dwóch miesięcy od dnia usunięcia przyczyn
opóźnienia właściwy organ podejmuje czynności, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku gdy zakres kształcenia lub szkolenia odbytego przez
usługodawcę obejmuje istotnie różniący się materiał, w którym wykazano różnice
mogące być szkodliwe dla zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego, a wiedza,
umiejętności lub kompetencje nabyte przez usługodawcę podczas zdobywania
doświadczenia zawodowego lub przez potwierdzone efekty uczenia się, lub przez
potwierdzone efekty kształcenia nie mogą wyrównać tych różnic, właściwy organ
zobowiązuje usługodawcę do przystąpienia do testu umiejętności i w terminie
miesiąca od nałożenia tego zobowiązania wydaje decyzję w sprawie uznania
kwalifikacji.
5. Właściwy organ przekazuje organizacji zawodowej kopie decyzji,
o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4.
6. Za wydanie decyzji, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 4,
właściwy organ pobiera opłatę zgodnie z art. 14.
7. Usługodawca może rozpocząć świadczenie usługi transgranicznej po
bezskutecznym upływie terminu na wydanie decyzji przez właściwy organ.
8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zawodów
regulowanych i działalności regulowanych, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze zapewnienie, aby obejmował on wyłącznie zawody i działalności, przy
wykonywaniu których usługodawca posiada bezpośredni wpływ na zdrowie lub
bezpieczeństwo publiczne.
©Kancelaria Sejmu s. 33/56
2022-08-24
Art. 35. 1. W trakcie świadczenia usługi transgranicznej usługodawca
posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu albo danej działalności
w państwie usługodawcy. Tytuł podaje się w oryginalnym brzmieniu, w sposób
uniemożliwiający pomylenie go z tytułem ustalonym dla tego zawodu albo tej
działalności w Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku braku takiego tytułu
w państwie usługodawcy, podaje się informacje o kwalifikacjach zawodowych
usługodawcy oraz o nazwie i siedzibie uprawnionej instytucji w oryginalnym
brzmieniu.
2. W przypadku gdy kwalifikacje zawodowe usługodawcy zostały uznane
w trybie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, w trakcie świadczenia usługi
transgranicznej posługuje się on tytułem ustalonym dla danego zawodu
regulowanego albo danej działalności regulowanej w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 36. 1. W przypadku uzasadnionych wątpliwości właściwy organ może
wystąpić do właściwych organów państwa usługodawcy o potwierdzenie, że
usługodawca wykonuje zawód regulowany albo działalność regulowaną zgodnie
z prawem i z dołożeniem należytej staranności oraz że nie zostały na niego
nałożone kary dyscyplinarne lub nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu
w związku z wykonywaniem zawodu regulowanego albo działalności regulowanej.
2. W przypadku wszczęcia postępowania, o którym mowa w art. 34 ust. 1,
właściwy organ może wystąpić do właściwych organów lub do ośrodka wsparcia
w państwie usługodawcy o przekazanie informacji dotyczących kształcenia lub
szkolenia ukończonego przez usługodawcę, w zakresie niezbędnym do oceny, czy
różnice wykazane w istotnie różniącym się materiale mogą być szkodliwe dla
zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego.
3. Właściwy organ:
1) przekazuje, na wniosek właściwego organu państwa usługodawcy, informacje
niezbędne do rozpatrywania skarg składanych na usługodawcę przez
usługobiorców;
2) może występować do właściwych organów państwa usługodawcy
o przekazanie informacji niezbędnych do rozpatrywania skarg składanych na
usługodawcę przez usługobiorców;
3) informuje usługobiorców, którzy złożyli skargi na usługodawcę, o sposobie
ich rozpatrzenia.
©Kancelaria Sejmu s. 34/56
2022-08-24
Art. 37. Jeżeli usługa transgraniczna jest świadczona przez usługodawcę
posługującego się tytułem, o którym mowa w art. 35 ust. 1, albo przez usługodawcę
posiadającego formalne kwalifikacje, właściwy organ może wymagać, aby
przekazał on usługobiorcy informacje o tym tytule, a w przypadku gdy taki tytuł
nie istnieje – informacje o posiadanych formalnych kwalifikacjach i nazwie
państwa członkowskiego, w którym zostały uzyskane, oraz:
1) jeżeli usługodawca jest wpisany do rejestru przedsiębiorców albo innego
rejestru – wskazanie tego rejestru, numeru usługodawcy w rejestrze albo
innych zawartych w nim danych pozwalających na identyfikację
usługodawcy;
2) jeżeli w państwie usługodawcy jest wymagane pozwolenie na wykonywanie
danego zawodu albo działalności – nazwę i siedzibę organu, który je wydał;
3) nazwę organizacji zawodowej lub innej instytucji, w której usługodawca jest
zarejestrowany;
4) jeżeli usługodawca wykonuje zawód albo działalność podlegające
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – numer identyfikacji
podatkowej, o którym mowa w przepisach o podatku od towarów i usług;
5) szczegółowe dane dotyczące polisy ubezpieczeniowej lub innych środków
indywidualnego albo zbiorowego ubezpieczenia w związku z wykonywaniem
danego zawodu albo działalności.
Art. 38. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do świadczenia usług
transgranicznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach
uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych
w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r.
poz. 994).
Rozdział 5
Częściowy dostęp do zawodu regulowanego
Art. 39. 1. Jeżeli w wyniku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji,
przeprowadzonego na podstawie przepisów rozdziału 2 albo art. 34, nie może być
wydana decyzja w sprawie uznania kwalifikacji wnioskodawcy albo usługodawcy
z powodu niewyrównania w całości istotnie różniącego się materiału w zakresie
kształcenia lub szkolenia wymaganego do wykonywania zawodu regulowanego
©Kancelaria Sejmu s. 35/56
2022-08-24
nawet przez przystąpienie do testu umiejętności lub odbycie stażu adaptacyjnego,
właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji w zakresie
możliwych do wyodrębnienia i samodzielnego wykonywania czynności
zawodowych w ramach danego zawodu w celu przyznania częściowego dostępu do
zawodu regulowanego, o ile wnioskodawca albo usługodawca jest uprawniony do
wykonywania tych czynności zawodowych odpowiednio w państwie
wnioskodawcy albo w państwie usługodawcy.
2. Wnioskodawca albo usługodawca, któremu zostały uznane kwalifikacje
zawodowe w celu przyznania częściowego dostępu do zawodu regulowanego,
posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu odpowiednio w państwie
wnioskodawcy albo w państwie usługodawcy w oryginalnym brzmieniu, ze
wskazaniem czynności zawodowych objętych częściowym dostępem.
3. Właściwy organ może, z zachowaniem proporcjonalności, odmówić
uznania kwalifikacji zawodowych w celu przyznania częściowego dostępu do
zawodu regulowanego, jeżeli jest to uzasadnione względami nadrzędnego interesu
publicznego określonymi w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej.
4. Przepisów ust. 1‒3 nie stosuje się do automatycznego uznania:
1) kwalifikacji zawodowych uznawanych na podstawie dokumentów, o których
mowa w załącznikach V i VI do dyrektywy, albo uznanych na zasadzie praw
nabytych;
2) kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 16 ust. 1;
3) kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodów regulowanych
i działalności regulowanych, o których mowa w art. 30.
Rozdział 6
Europejska legitymacja zawodowa
Art. 40. 1. Postępowanie w sprawie wydania europejskiej legitymacji
zawodowej prowadzi się za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji na
Rynku Wewnętrznym IMI, zwanego dalej „systemem IMI”.
2. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/983 z dnia 24 czerwca 2015 r.
w sprawie procedury wydawania europejskiej legitymacji zawodowej oraz
©Kancelaria Sejmu s. 36/56
2022-08-24
stosowania mechanizmu ostrzegania na podstawie dyrektywy 2005/36/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady.
3. Właściwy organ zamieszcza w systemie IMI informację o dokumentach,
które należy dołączyć do wniosku o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej.
Art. 41. Europejska legitymacja zawodowa, wydawana w formie dokumentu
elektronicznego, zastępuje:
1) decyzję, o której mowa w art. 25 ust. 1 albo w art. 34 ust. 2 pkt 1, na
podstawie której wnioskodawcy zostały uznane kwalifikacje zawodowe do
wykonywania zawodu regulowanego albo do podjęcia lub wykonywania
działalności regulowanej;
2) decyzję, o której mowa w art. 34 ust. 2 pkt 2;
3) oświadczenie o zamiarze świadczenia usługi transgranicznej.
Art. 42. 1. Wniosek o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej może
złożyć do właściwego organu albo wskazanej instytucji:
1) osoba zamierzająca wykonywać zawód regulowany albo podjąć lub
wykonywać działalność regulowaną w państwie członkowskim, która:
a) posiada formalne kwalifikacje niezbędne do wykonywania zawodu
regulowanego albo spełnia wymagania kwalifikacyjne, od których jest
uzależnione podjęcie lub wykonywanie działalności regulowanej, oraz,
o ile jest to wymagane, spełnia inne warunki określone w przepisach
regulacyjnych albo
b) wykonuje lub wykonywała przez co najmniej rok zawód albo
działalność, które nie są regulowane w Rzeczypospolitej Polskiej, albo
c) ukończyła kształcenie regulowane;
2) usługodawca zamierzający świadczyć w jednym albo więcej niż jednym
państwie członkowskim usługę transgraniczną w zawodzie regulowanym albo
działalności regulowanej, który:
a) posiada formalne kwalifikacje niezbędne do wykonywania zawodu
regulowanego albo spełnia wymagania kwalifikacyjne, od których jest
uzależnione podjęcie lub wykonywanie działalności regulowanej, oraz,
o ile jest to wymagane, spełnia inne warunki określone w przepisach
regulacyjnych albo
©Kancelaria Sejmu s. 37/56
2022-08-24
b) wykonuje lub wykonywał przez co najmniej rok zawód albo działalność,
które nie są regulowane w Rzeczypospolitej Polskiej, albo
c) odbył kształcenie regulowane
– o ile jego kwalifikacje zawodowe podlegają uznaniu w tych państwach
członkowskich.
2. Właściwy organ albo wskazana instytucja w terminie:
1) tygodnia od dnia otrzymania wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej potwierdza jego otrzymanie i, w razie potrzeby, wzywa
wnioskodawcę do uzupełnienia brakujących dokumentów; wnioskodawcy nie
wzywa się do uzupełnienia dokumentów, które były złożone z wcześniejszym
wnioskiem o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej, jeżeli są ważne
i dostępne w systemie IMI;
2) pięciu tygodni od dnia otrzymania wniosku o wydanie europejskiej
legitymacji zawodowej albo miesiąca od dnia otrzymania brakujących
dokumentów:
a) weryfikuje ważność i autentyczność dokumentów dołączonych do
wniosku o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej,
b) może dołączyć do wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej wydane przez ten organ albo tę instytucję dokumenty
potwierdzające posiadanie przez wnioskodawcę kwalifikacji
zawodowych,
c) zatwierdza dokumenty dołączone do wniosku o wydanie europejskiej
legitymacji zawodowej,
d) przekazuje w systemie IMI do wskazanego państwa członkowskiego
wniosek o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej wraz
z zatwierdzonymi dokumentami,
e) informuje wnioskodawcę o przekazaniu do wskazanego państwa
członkowskiego wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej;
3) dwóch tygodni od dnia otrzymania w systemie IMI zapytania państwa
członkowskiego wskazanego we wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej udziela dodatkowych informacji lub przekazuje poświadczone
©Kancelaria Sejmu s. 38/56
2022-08-24
kopie dokumentów potrzebnych do wydania europejskiej legitymacji
zawodowej.
Art. 43. 1. Wniosek o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej wraz
z dokumentami, o których mowa w art. 40 ust. 3, może złożyć do właściwego
organu albo wskazanej instytucji usługodawca zamierzający świadczyć w co
najmniej jednym państwie członkowskim usługę transgraniczną w zawodzie
regulowanym albo działalności regulowanej, który:
1) posiada formalne kwalifikacje niezbędne do wykonywania zawodu
regulowanego albo spełnia wymagania kwalifikacyjne, od których jest
uzależnione podjęcie lub wykonywanie działalności regulowanej, oraz, o ile
jest to wymagane, spełnia inne warunki określone w przepisach regulacyjnych
albo
2) wykonuje lub wykonywał przez co najmniej rok zawód albo działalność, które
nie są regulowane w Rzeczypospolitej Polskiej, albo
3) ukończył kształcenie regulowane
– o ile jego kwalifikacje zawodowe nie podlegają uznaniu w państwach
członkowskich, w których zamierza świadczyć usługę transgraniczną.
2. Właściwy organ albo wskazana instytucja w terminie:
1) tygodnia od dnia otrzymania wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej potwierdza jego otrzymanie i, w razie potrzeby, wzywa
wnioskodawcę do uzupełnienia brakujących dokumentów; wnioskodawcy nie
wzywa się do uzupełnienia dokumentów, które były złożone z wcześniejszym
wnioskiem o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej, jeżeli są ważne
i dostępne w systemie IMI;
2) czterech tygodni od dnia otrzymania wniosku o wydanie europejskiej
legitymacji zawodowej albo trzech tygodni od dnia otrzymania brakujących
dokumentów:
a) weryfikuje ważność i autentyczność dokumentów dołączonych do
wniosku o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej,
b) wydaje europejską legitymację zawodową,
c) przekazuje europejską legitymację zawodową w systemie IMI do
wskazanego państwa członkowskiego,
©Kancelaria Sejmu s. 39/56
2022-08-24
d) informuje wnioskodawcę o przekazaniu europejskiej legitymacji
zawodowej do wskazanego państwa członkowskiego.
3. Za wydanie europejskiej legitymacji zawodowej pobiera się opłatę
w wysokości 3% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę, obowiązującego w roku wydania legitymacji. Opłatę wnosi się na rachunek
bankowy właściwego organu albo wskazanej instytucji.
Art. 44. 1. Europejska legitymacja zawodowa zastępująca oświadczenie
o zamiarze świadczenia usługi transgranicznej zachowuje ważność przez
osiemnaście miesięcy. Usługodawca zamierzający świadczyć usługę
transgraniczną po upływie tego okresu informuje o tym właściwy organ albo
wskazaną instytucję, które wydały europejską legitymację zawodową, w celu
przedłużenia okresu jej ważności.
2. W przypadku istotnej zmiany stanu faktycznego potwierdzonego
dokumentami dołączonymi do wniosku o wydanie europejskiej legitymacji
zawodowej zastępującej oświadczenie o zamiarze świadczenia usługi
transgranicznej, usługodawca przedkłada właściwemu organowi albo wskazanej
instytucji, które wydały legitymację, dokumenty potwierdzające tę zmianę w celu
aktualizacji i przekazania legitymacji wskazanym państwom członkowskim.
3. W okresie ważności europejskiej legitymacji zawodowej usługodawca
może wystąpić do właściwego organu albo wskazanej instytucji, które ją wydały,
o jej przekazanie do innych państw członkowskich, na terenie których zamierza
świadczyć usługę transgraniczną.
Art. 45. 1. Właściwy organ wydaje europejską legitymację zawodową:
1) osobie zamierzającej wykonywać w Rzeczypospolitej Polskiej zawód
regulowany albo podjąć lub wykonywać działalność regulowaną;
2) usługodawcy zamierzającemu świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej usługę transgraniczną w zawodach regulowanych albo
działalnościach regulowanych, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 34 ust. 8.
©Kancelaria Sejmu s. 40/56
2022-08-24
2. Właściwy organ, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku
o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej wraz ze zweryfikowanymi
i zatwierdzonymi dokumentami dołączonymi do tego wniosku:
1) wydaje legitymację osobie, o której mowa w ust. 1 pkt 1, albo usługodawcy,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
2) może zobowiązać:
a) osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, do odbycia stażu adaptacyjnego lub
przystąpienia do testu umiejętności, zgodnie z art. 20 ust. 1,
b) usługodawcę, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do przystąpienia do testu
umiejętności, zgodnie z art. 34 ust. 2 pkt 3.
3. Właściwy organ, w terminie miesiąca od dnia otrzymania z państwa
wnioskodawcy wniosku o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej wraz ze
zweryfikowanymi i zatwierdzonymi dokumentami dołączonymi do tego wniosku,
wydaje legitymację osobie, o której mowa w ust. 1 pkt 1:
1) w przypadku działalności, o której mowa w art. 16 ust. 1;
2) posiadającej dokument, o którym mowa w art. 30 ust. 1;
3) w przypadku automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej,
farmaceuty, lekarza weterynarii lub architekta.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości właściwy organ może wystąpić
do właściwego organu państwa wnioskodawcy lub państwa usługodawcy
o przekazanie, w terminie dwóch tygodni od dnia otrzymania wystąpienia,
dodatkowych informacji lub poświadczonych kopii dokumentów, potrzebnych do
wydania europejskiej legitymacji zawodowej zgodnie z ust. 2 albo 3.
5. Jeżeli właściwy organ nie otrzyma informacji, o których mowa w ust. 4,
może wydać decyzję o odmowie wydania europejskiej legitymacji zawodowej.
6. Właściwy organ może przedłużyć terminy określone w ust. 2 albo 3 o dwa
tygodnie, pod warunkiem poinformowania o przedłużeniu i jego przyczynach
składającego wniosek o wydanie europejskiej legitymacji zawodowej.
W przypadku gdy jest to niezbędne, w szczególności z powodów związanych ze
zdrowiem publicznym lub bezpieczeństwem usługobiorców, właściwy organ może
ponownie jednokrotnie przedłużyć te terminy o dwa tygodnie.
©Kancelaria Sejmu s. 41/56
2022-08-24
7. Jeżeli właściwy organ nie wyda europejskiej legitymacji zawodowej
w terminach określonych w ust. 2 albo 3, albo w terminach przedłużonych zgodnie
z ust. 6, europejska legitymacja zawodowa zostaje automatycznie wydana przez
system IMI i wysłana za jego pośrednictwem do składającego wniosek o jej
wydanie.
8. Za wydanie europejskiej legitymacji zawodowej pobiera się opłatę
w wysokości 35% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę, obowiązującego w roku wydania legitymacji. Opłatę wnosi się na rachunek
bankowy właściwego organu.
Art. 46. W przypadkach, o których mowa w art. 41 pkt 1 i 2, europejska
legitymacja zawodowa zachowuje ważność przez okres, w jakim jej posiadacz
posiada prawo wykonywania zawodu albo działalności na podstawie dokumentów
i informacji zawartych w systemie IMI.
Art. 47. Właściwy organ albo wskazana instytucja wydaje decyzję
o odmowie wydania europejskiej legitymacji zawodowej w przypadku nieuznania
kwalifikacji zawodowych osoby, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1, albo
usługodawcy, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2.
Art. 48. Cofnięcie europejskiej legitymacji zawodowej następuje w drodze
decyzji administracyjnej wydanej przez właściwy organ albo wskazaną instytucję,
które wydały legitymację, w przypadku gdy:
1) jej wydanie nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa;
2) nastąpiła zmiana stanu faktycznego potwierdzonego dokumentami, na
podstawie których wydano legitymację, mająca wpływ na prawo lub zakres
wykonywania zawodu regulowanego albo działalności regulowanej;
3) wniosek o jej wydanie lub złożone wraz z nim dokumenty zawierały
nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje;
4) legitymacja została wydana na podstawie podrobionego lub przerobionego
dokumentu.
Art. 49. 1. Właściwy organ albo wskazana instytucja:
1) dokonują aktualizacji zawartych w systemie IMI informacji o:
a) osobach, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1,
©Kancelaria Sejmu s. 42/56
2022-08-24
b) usługodawcach, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2
– dla których wydały europejską legitymację zawodową;
2) usuwają z systemu IMI informacje, które nie są już wymagane, dotyczące:
a) osób, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1,
b) usługodawców, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2
– dla których wydały europejską legitymację zawodową.
2. Aktualizacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy prawomocnie
zakończonych postępowań dyscyplinarnych lub karnych prowadzonych przeciwko
posiadaczom europejskiej legitymacji zawodowej, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
które wiążą się z zakazem lub ograniczeniem prawa wykonywania zawodu
regulowanego lub działalności regulowanej albo w inny sposób wpływają na
wykonywanie czynności zawodowych, i obejmuje następujące informacje:
1) tożsamość posiadacza europejskiej legitymacji zawodowej;
2) zawód, którego dotyczy orzeczenie;
3) organ, który wydał orzeczenie;
4) zakres ograniczenia prawa wykonywania zawodu regulowanego lub
działalności regulowanej;
5) okres obowiązywania zakazu albo ograniczenia prawa wykonywania zawodu
regulowanego lub działalności regulowanej.
3. Sąd, organ samorządu zawodowego lub organ prowadzący postępowanie
dyscyplinarne niezwłocznie przekazują właściwemu organowi albo wskazanej
instytucji informacje, o których mowa w ust. 2.
4. Na wniosek posiadacza europejskiej legitymacji zawodowej jest on
informowany przez właściwy organ albo wskazaną instytucję, które wydały
legitymację, o treści dotyczącej go dokumentacji zawartej w systemie IMI.
Art. 50. 1. Posiadacz europejskiej legitymacji zawodowej może wystąpić, za
pośrednictwem systemu IMI, do właściwego organu albo wskazanej instytucji o:
1) aktualizację, uzupełnienie lub poprawienie dotyczących go informacji
zawartych w systemie IMI;
2) zablokowanie legitymacji;
3) usunięcie dotyczącej go dokumentacji z systemu IMI.
©Kancelaria Sejmu s. 43/56
2022-08-24
2. Po usunięciu dokumentacji dotyczącej posiadacza europejskiej legitymacji
zawodowej z systemu IMI właściwy organ wydaje mu decyzję o uznaniu
kwalifikacji.
Rozdział 6a
Zapewnianie proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego
charakteru przepisów regulacyjnych i wymogów dotyczących świadczenia
usług transgranicznych
Art. 50a. 1. Zapewnia się zgodność przepisów regulacyjnych z zasadami
proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego charakteru.
2. W celu zapewnienia zgodności przepisów regulacyjnych z zasadami,
o których mowa w ust. 1:
1) przeprowadza się oceny projektowanych przepisów regulacyjnych określone
w przepisach niniejszego rozdziału;
2) monitoruje się ich zgodność, przeprowadzając oceny określone dla
projektowanych przepisów regulacyjnych.
3. Oceny, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przeprowadza w sposób obiektywny
i niezależny podmiot opracowujący projekt przepisu regulacyjnego.
Art. 50b. 1. Wymóg zgodności projektowanych przepisów regulacyjnych
z zasadą proporcjonalności, o którym mowa w art. 50a ust. 1, uznaje się za
spełniony, jeżeli w wyniku ich oceny ustalono, że przepisy te są odpowiednie do
osiągnięcia założonego celu i nie wykraczają poza to, co jest konieczne dla
osiągnięcia tego celu.
2. Zakres oceny, o której mowa w ust. 1, jest odpowiedni do charakteru, treści
i przewidywanych skutków przepisów regulacyjnych.
3. Przeprowadzając ocenę, o której mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę:
1) ryzyko dla celu służącego interesowi publicznemu związane z brakiem
regulacji przewidzianej przepisami regulacyjnymi, w szczególności ryzyko
ponoszone przez usługobiorców, w tym konsumentów, osoby wykonujące
zawody regulowane lub osoby trzecie;
2) możliwość osiągnięcia założonego celu na podstawie obowiązujących
przepisów, w szczególności przepisów z zakresu bezpieczeństwa produktów
lub prawa ochrony konsumentów;
©Kancelaria Sejmu s. 44/56
2022-08-24
3) czy projektowane przepisy regulacyjne są adekwatne do założonego celu oraz
czy przewidują spójny i systematyczny sposób osiągnięcia tego celu, oraz czy
przewidują podjęcie działań mających na celu wyeliminowanie
zidentyfikowanych rodzajów ryzyka w podobny sposób jak w przypadku
porównywalnych czynności;
4) wpływ przepisów regulacyjnych na:
a) swobodny przepływ osób i usług w Unii Europejskiej,
b) wybór konsumentów i jakość świadczonych usług;
5) możliwość zastosowania mniej restrykcyjnych środków dla osiągnięcia
założonego celu służącego interesowi publicznemu;
6) przewidywane skutki projektowanych przepisów regulacyjnych w związku
z innymi przepisami regulacyjnymi oraz sposób, w jaki projektowane
przepisy regulacyjne w związku z innymi przepisami regulacyjnymi
przyczynią się do osiągnięcia założonego celu służącego interesowi
publicznemu, a także czy są niezbędne do osiągnięcia tego celu.
4. Jeżeli projektowane przepisy regulacyjne służą wyłącznie ochronie
konsumentów, a stwierdzone ryzyko dotyczy relacji między osobą wykonującą
zawód regulowany a konsumentem i nie przewiduje się uszczerbku dla osób
trzecich, przeprowadzając ocenę, o której mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę
możliwość osiągnięcia założonego celu za pomocą środków mniej restrykcyjnych
niż zastrzeżenie czynności.
5. W ramach oceny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 6, uwzględnia się
wymóg zawarty w przepisach regulacyjnych, dotyczący:
1) czynności zastrzeżonych, ochrony tytułu ustalonego dla danego zawodu lub
innego sposobu regulacji zawodu, o którym mowa w art. 5 pkt 4,
2) ustawicznego rozwoju zawodowego,
3) organizacji danego zawodu regulowanego, etyki zawodowej i nadzoru nad
wykonywaniem zawodu,
4) przynależności do organizacji lub instytucji zawodowej, systemu rejestracji
lub zezwoleń, w szczególności gdy wymóg ten wiąże się z posiadaniem
szczególnych kwalifikacji zawodowych,
5) ograniczeń ilościowych, w szczególności wymagań ograniczających liczbę
możliwych zezwoleń lub określających minimalną lub maksymalną liczbę
©Kancelaria Sejmu s. 45/56
2022-08-24
pracowników, kierowników lub przedstawicieli posiadających szczególne
kwalifikacje zawodowe,
6) formy prawnej, własności udziałów lub zarządzania przedsiębiorstwem
w zakresie, w którym wymogi te są bezpośrednio związane z wykonywaniem
danego zawodu regulowanego,
7) ograniczenia terytorialnego, w tym gdy dany zawód jest regulowany w różny
sposób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
8) ograniczenia wykonywania zawodu regulowanego łącznie lub w spółce
osobowej lub przez zakaz łączenia funkcji,
9) ubezpieczenia lub innych środków osobistej lub zbiorowej ochrony
w odniesieniu do odpowiedzialności zawodowej,
10) znajomości języka polskiego lub innego języka w stopniu niezbędnym do
wykonywania zawodu,
11) ustalonej minimalnej lub maksymalnej wysokości wynagrodzenia,
12) reklamowania się
– jeżeli występuje w przepisach regulacyjnych dotyczących danego zawodu
regulowanego lub danej działalności regulowanej.
6. Stosownie do charakteru lub treści projektowanych przepisów
regulacyjnych, przeprowadzając ocenę, o której mowa w ust. 1, bierze się pod
uwagę także:
1) związek między zakresem czynności zawodowych lub czynności
zastrzeżonych a wymaganymi kwalifikacjami zawodowymi określonymi
w przepisach regulacyjnych;
2) związek między złożonością czynności zawodowych a wymaganymi
kwalifikacjami zawodowymi, uwzględniając w szczególności poziom,
charakter i minimalny okres kształcenia lub szkolenia niezbędnego do
uzyskania tych kwalifikacji lub wymagane doświadczenie;
3) możliwość uzyskania kwalifikacji zawodowych niezbędnych do
wykonywania zawodu regulowanego w alternatywny sposób do
przewidzianego w projektowanych przepisach regulacyjnych;
4) możliwość wykonywania czynności zastrzeżonych dla danego zawodu
regulowanego w ramach innego zawodu;
©Kancelaria Sejmu s. 46/56
2022-08-24
5) stopień autonomii w wykonywaniu zawodu regulowanego oraz jego
organizację i nadzór nad nim, w szczególności gdy czynności zawodowe są
wykonywane pod kontrolą należycie wykwalifikowanej osoby wykonującej
ten lub inny zawód regulowany, na której spoczywa odpowiedzialność w tym
zakresie;
6) postęp naukowy i technologiczny prowadzący do zmian w zakresie
dostępności informacji, w tym w zakresie przepływu informacji między osobą
wykonującą zawód regulowany a konsumentem.
Art. 50c. 1. Wymóg zgodności projektowanych przepisów regulacyjnych
z zasadą uzasadnionego charakteru, o którym mowa w art. 50a ust. 1, uznaje się za
spełniony, jeżeli w wyniku ich oceny ustalono, że przepisy te są uzasadnione celami
służącymi interesowi publicznemu, w szczególności względami porządku
publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego lub są
uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym, o którym mowa w art. 3 pkt 3
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Uzasadnienie o charakterze wyłącznie ekonomicznym lub
administracyjnym nie służy nadrzędnemu interesowi publicznemu.
Art. 50d. Wymóg zgodności projektowanych przepisów regulacyjnych
z zasadą niedyskryminującego charakteru, o którym mowa w art. 50a ust. 1, uznaje
się za spełniony, jeżeli w wyniku ich oceny ustalono, że przepisy te nie są
bezpośrednio albo pośrednio dyskryminujące ze względu na przynależność
państwową lub miejsce zamieszkania.
Art. 50e. 1. Zapewnia się zgodność wymogów dotyczących świadczenia
usług transgranicznych z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego
i niedyskryminującego charakteru.
2. W celu zapewnienia zgodności projektowanych wymogów dotyczących
świadczenia usług transgranicznych z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego
i niedyskryminującego charakteru przeprowadza się oceny, o których mowa
w art. 50b ust. 1, art. 50c ust. 1 i art. 50d. Przepisy art. 50a ust. 3 i art. 50b–50d
stosuje się odpowiednio.
©Kancelaria Sejmu s. 47/56
2022-08-24
3. Przeprowadzając oceny, o których mowa w ust. 2, ocenia się również
wymóg:
1) automatycznej rejestracji tymczasowej lub tymczasowego członkostwa
w organizacji zawodowej,
2) złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 1, i dokumentów,
o których mowa w art. 33 ust. 4,
3) uiszczenia opłat związanych z rozpoczęciem świadczenia usługi
transgranicznej i kosztów ponoszonych przez usługodawcę
– jeżeli występuje w projektowanych przepisach zawierających wymogi dotyczące
świadczenia usług transgranicznych.
Art. 50f. 1. Powody uznania projektowanych przepisów regulacyjnych lub
projektowanych wymogów dotyczących świadczenia usług transgranicznych za
zgodne z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego
charakteru przedstawia się w sposób szczegółowy, umożliwiający weryfikację
zgodności tych przepisów lub wymogów z wymienionymi zasadami,
w uzasadnieniu projektu aktu prawnego, w tym aktu normatywnego, zawierającego
te przepisy lub wymogi albo w załączniku do oceny skutków regulacji, stanowiącej
odrębną część uzasadnienia projektu aktu normatywnego. Zgodność z zasadą
proporcjonalności i zasadą uzasadnionego charakteru potwierdzają
w szczególności wzięte pod uwagę dane jakościowe, a w miarę możliwości także
dane ilościowe.
2. Przeprowadzenie konsultacji projektu aktu prawnego, w tym aktu
normatywnego, zawierającego przepisy regulacyjne lub wymogi dotyczące
świadczenia usług transgranicznych jest obowiązkowe.
Art. 50g. 1. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do
projektowanych przepisów regulacyjnych, które wdrażają lub wykonują przepisy
prawa Unii Europejskiej niepozostawiające wyboru co do wskazanych w nich
wymogów.
2. Przepisu art. 50e ust. 2 nie stosuje się do projektowanych przepisów
w zakresie środków przeznaczonych do zapewnienia zgodności z mającymi
zastosowanie warunkami zatrudnienia w ramach świadczenia usług
transgranicznych, które stosuje się zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej.
©Kancelaria Sejmu s. 48/56
2022-08-24
3. W przypadku gdy projektowane przepisy regulacyjne lub projektowane
wymogi dotyczące świadczenia usług transgranicznych dotyczą zawodów
związanych z ochroną zdrowia i mają skutki dla bezpieczeństwa pacjentów,
przeprowadzając ocenę zgodności tych przepisów lub wymogów z zasadą
proporcjonalności, bierze się pod uwagę konieczność zapewnienia wysokiego
poziomu ochrony zdrowia, w szczególności dostępu pacjentów do wysokiej jakości
opieki zdrowotnej przez zapewnienie właściwego poziomu kwalifikacji
zawodowych pracowników ochrony zdrowia.
Rozdział 7
Koordynacja systemu uznawania kwalifikacji zawodowych
Art. 51. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki
wyznacza pracownika obsługującego go urzędu do pełnienia funkcji koordynatora
systemu uznawania kwalifikacji zawodowych w zawodach regulowanych i
działalnościach regulowanych w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej
„koordynatorem”.
2. Do zadań koordynatora należy:
1) zapewnianie jednolitego stosowania przez właściwe organy przepisów
o uznawaniu kwalifikacji zawodowych oraz udzielanie informacji
dotyczących stosowania tych przepisów;
2) gromadzenie informacji o prowadzonych przez właściwe organy
postępowaniach w sprawie uznania kwalifikacji oraz wymogach dotyczących
zawodów regulowanych i działalności regulowanych;
3) współpraca z właściwymi organami, organizacjami zawodowymi i ośrodkiem
wsparcia, o którym mowa w art. 53 ust. 1;
4) współpraca z instytucjami Unii Europejskiej w sprawach wynikających
z dyrektywy i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/958
z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie analizy proporcjonalności przed
przyjęciem nowych regulacji dotyczących zawodów (Dz. Urz. UE L 173
z 09.07.2018, str. 25), zwanej dalej „dyrektywą 2018/958”, w tym udział
w pracach grup roboczych i komitetów Komisji Europejskiej oraz Rady;
5) dokonywanie notyfikacji Komisji Europejskiej i państwom członkowskim
w zakresie przewidzianym w dyrektywie i dyrektywie 2018/958, w tym
©Kancelaria Sejmu s. 49/56
2022-08-24
przekazywanie informacji o zawodach regulowanych, wymogach
dotyczących świadczenia usług transgranicznych i właściwych organach, za
pośrednictwem bazy danych dotyczących zawodów regulowanych
prowadzonej przez Komisję Europejską, o której mowa w art. 59
ust. 1 dyrektywy;
6) współpraca z państwami członkowskimi w sprawach wymiany informacji
dotyczących zawodów regulowanych, w tym dotyczących zapewnienia
zgodności z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego charakteru przepisów regulacyjnych oraz ich skutków;
7) współpraca z Komisją Europejską w sprawach dotyczących uzyskania przez
właściwe organy dostępu do bazy danych dotyczących zawodów
regulowanych prowadzonej przez Komisję Europejską, o której mowa
w art. 59 ust. 1 dyrektywy, uprawniającego do edycji tych danych.
3. Prezes Rady Ministrów powołuje zespół do współpracy przy realizacji
zadań związanych z koordynacją systemu uznawania kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodów regulowanych oraz do podejmowania lub wykonywania
działalności regulowanych w Rzeczypospolitej Polskiej złożony z koordynatora
i przedstawicieli ministrów kierujących działami administracji rządowej
właściwych w sprawach uznawania tych kwalifikacji zawodowych.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, skład, szczegółowe
zadania oraz tryb pracy zespołu, o którym mowa w ust. 3.
Art. 52. 1. Właściwe organy przekazują koordynatorowi informacje o:
1) zmianach lub ustanowieniu nowych wymogów dotyczących:
a) zawodów regulowanych i działalności regulowanych,
b) świadczenia usług transgranicznych
– wraz z powodami uznania przepisów zawierających te wymogi za zgodne
z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego
charakteru, o których mowa w art. 50f ust. 1;
2) wydanych decyzjach w sprawie uznania kwalifikacji;
3) przyjętych oświadczeniach o zamiarze świadczenia usług transgranicznych.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i terminy
przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, oraz zakres informacji,
o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, kierując się zobowiązaniami Rzeczypospolitej
©Kancelaria Sejmu s. 50/56
2022-08-24
Polskiej wobec państw członkowskich i instytucji Unii Europejskiej wynikającymi
z art. 59 i art. 60 dyrektywy oraz art. 11 dyrektywy 2018/958.
3. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy w sprawach
uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo
podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej należących do danego
działu przekazuje koordynatorowi informacje o właściwych organach, o których
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3, w zakresie należącym do tego działu, a także
o każdej zmianie w tym zakresie, w terminie 7 dni od dnia ustanowienia tych
właściwych organów.
Art. 52a. 1. Minister kierujący działem administracji rządowej właściwy
w sprawach uznawania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu
regulowanego albo podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej
należących do danego działu monitoruje zgodność przepisów regulacyjnych
dotyczących zawodów regulowanych lub działalności regulowanych należących do
tego działu z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego
charakteru, uwzględniając zmiany, które nastąpiły od czasu ich przyjęcia, i skutki
tych przepisów. Przepisy art. 50b–50d stosuje się odpowiednio.
2. Wynik monitorowania, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się
koordynatorowi, w formie sprawozdania, co 2 lata, w terminie do dnia 31 marca,
a w przypadku stwierdzenia niezgodności tych przepisów regulacyjnych z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego charakteru –
niezwłocznie.
3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności
informacje o:
1) zawodach regulowanych lub działalnościach regulowanych, w zakresie
których przeprowadzano monitorowanie, o którym mowa w ust. 1, wraz ze
wskazaniem odpowiadających im przepisów regulacyjnych;
2) zaistniałych skutkach wprowadzenia przepisów regulacyjnych lub zmianach
w obszarze danego zawodu regulowanego lub danej działalności regulowanej,
od momentu przyjęcia tych przepisów;
3) podjętych lub planowanych działaniach mających na celu zapewnienie
zgodności z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego
i niedyskryminującego charakteru przepisów regulacyjnych dotyczących
©Kancelaria Sejmu s. 51/56
2022-08-24
danego zawodu regulowanego lub danej działalności regulowanej,
w przypadku stwierdzenia ich niezgodności z tymi zasadami.
Art. 52b. Podmiot opracowujący projekt aktu prawnego, w tym aktu
normatywnego, zawierającego przepisy regulacyjne lub wymogi dotyczące
świadczenia usług transgranicznych przekazuje koordynatorowi informację o
opracowanym projekcie oraz o przeprowadzeniu ocen zgodności projektowanych
przepisów lub wymogów z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego
i niedyskryminującego charakteru.
Art. 52c. Zainteresowane strony mogą składać uwagi do:
1) wymogów dotyczących dostępu do zawodu regulowanego lub działalności
regulowanej lub warunków ich wykonywania,
2) wymogów dotyczących świadczenia usług transgranicznych,
3) powodów uznania wymogów, o których mowa w pkt 1 i 2, za zgodne
z zasadami proporcjonalności, uzasadnionego i niedyskryminującego
charakteru
– zawartych w bazie danych dotyczących zawodów regulowanych prowadzonej
przez Komisję Europejską, o której mowa w art. 59 ust. 1 dyrektywy, do Komisji
Europejskiej lub do państwa członkowskiego, które te wymogi wprowadziło,
bezpośrednio lub za pośrednictwem koordynatora.
Art. 53. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki pełni
funkcję ośrodka wsparcia, do którego zadań należy:
1) udzielanie osobom, o których mowa w art. 2 ust. 1, oraz ośrodkom wsparcia
w państwach członkowskich informacji w sprawach związanych
z uznawaniem kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodów
regulowanych albo do podejmowania lub wykonywania działalności
regulowanych w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym informacji dotyczących
przepisów regulacyjnych i innych przepisów regulujących wykonywanie
poszczególnych zawodów regulowanych albo podejmowanie lub
wykonywanie poszczególnych działalności regulowanych;
2) udzielanie Komisji Europejskiej, na jej wniosek, informacji na temat
prowadzonych spraw, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania
wniosku;
©Kancelaria Sejmu s. 52/56
2022-08-24
3) pełnienie funkcji koordynatora systemu IMI w zakresie dyrektywy.
2. Przy realizacji zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ośrodek wsparcia
współpracuje z:
1) właściwymi organami;
2) Punktem Informacji dla Przedsiębiorcy, o którym mowa w dziale III ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy;
3) ośrodkami wsparcia w państwach członkowskich;
4) właściwymi organami w państwach członkowskich;
5) Komisją Europejską.
3. Właściwe organy są obowiązane do przekazywania, na wniosek ośrodka
wsparcia oraz ośrodków wsparcia w państwach członkowskich, informacji
niezbędnych do realizacji zadań tych ośrodków.
Rozdział 8
Współpraca z organami państw członkowskich
Art. 54. Współpraca z organami państw członkowskich jest realizowana za
pośrednictwem systemu IMI, w zakresie określonym w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie
współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na
rynku wewnętrznym i uchylającym decyzję Komisji 2008/49/WE
(„rozporządzeniu w sprawie IMI”) (Dz. Urz. UE L 316 z 14.11.2012, str. 1, z późn.
zm.).
Art. 55. Właściwy organ przekazuje, na wniosek zainteresowanych organów
państw członkowskich, informacje o postępowaniach dyscyplinarnych lub
prawomocnie zakończonych postępowaniach karnych oraz innych istotnych
okolicznościach, które mogą wywierać skutki na prawo wykonywania zawodu
regulowanego albo działalności regulowanej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 56. 1. W przypadku osób wykonujących na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zawody regulowane, które mają wpływ na bezpieczeństwo pacjentów albo
są związane z edukacją osób małoletnich, w tym opieką nad dziećmi i wczesną
edukacją, w stosunku do których orzeczono zakaz, zawieszenie, ograniczenie albo
©Kancelaria Sejmu s. 53/56
2022-08-24
pozbawienie prawa wykonywania zawodu, właściwy organ przekazuje organom
państw członkowskich, w trybie ostrzeżenia w systemie IMI, informacje
dotyczące:
1) tożsamości osoby;
2) zawodu, którego dotyczy orzeczenie;
3) organu, który wydał orzeczenie;
4) zakresu i okresu obowiązywania ograniczenia prawa wykonywania zawodu;
5) okresu obowiązywania zawieszenia albo zakazu wykonywania zawodu;
6) pozbawienia prawa wykonywania zawodu.
2. W przypadku wydania orzeczenia w sprawie posłużenia się podrobionym
lub przerobionym dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji
zawodowych lub uprawnień, złożonym wraz z wnioskiem w postępowaniu
w sprawie uznania kwalifikacji, właściwy organ przekazuje organom państw
członkowskich, w trybie ostrzeżenia w systemie IMI, informację o tożsamości
osoby, której dotyczy to orzeczenie.
3. Sąd, prokurator, organ samorządu zawodowego lub organ prowadzący
postępowanie dyscyplinarne niezwłocznie przekazują właściwemu organowi
informacje:
1) o których mowa w ust. 1 i 2;
2) o wygaśnięciu okresu obowiązywania sankcji, o których mowa w ust. 1;
3) o orzeczeniach wydanych na skutek wznowienia postępowania w sprawie,
w której zostały nałożone sankcje, o których mowa w ust. 1.
4. Niezwłocznie po otrzymaniu informacji przekazanych zgodnie z ust. 3,
jednak nie później niż w terminie trzech dni od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia lub wygaśnięcia okresu obowiązywania sankcji, o których mowa
w ust. 1, właściwy organ przekazuje te informacje organom państw członkowskich.
5. Właściwy organ zawiadamia osobę, której dotyczy informacja, o której
mowa w ust. 1 albo 2, o przekazaniu tej informacji organom państw członkowskich
i jej treści oraz o możliwości złożenia wniosku o jej sprostowanie albo usunięcie.
6. W wyniku rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 5, właściwy organ:
1) dokonuje sprostowania w systemie IMI informacji objętej wnioskiem
i zawiadamia osobę, która złożyła wniosek, o sposobie sprostowania tej
informacji albo
©Kancelaria Sejmu s. 54/56
2022-08-24
2) usuwa informację objętą wnioskiem z systemu IMI i zawiadamia osobę, która
złożyła wniosek, albo
3) odmawia sprostowania albo usunięcia z systemu IMI informacji objętej
wnioskiem i zawiadamia o tym osobę, która złożyła wniosek.
7. Informacje przekazane w trybie ostrzeżenia, o którym mowa w ust. 1, mogą
być przetwarzane w systemie IMI wyłącznie przez okres obowiązywania sankcji,
o których mowa w ust. 1. Ostrzeżenia usuwa się z systemu IMI w terminie trzech
dni od dnia wykonania albo uchylenia orzeczenia.
Art. 57. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
zawodów regulowanych:
1) mających wpływ na bezpieczeństwo pacjentów, o których mowa w art. 29
ust. 2 pkt 1 i art. 56 ust. 1,
2) związanych z edukacją osób małoletnich, w tym opieką nad dziećmi
i wczesną edukacją, o których mowa w art. 56 ust. 1
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia przejrzystej informacji na temat
zawodów podlegających wzajemnemu ostrzeganiu państw członkowskich
w ramach systemu IMI.
Art. 58. 1. W przypadku uzasadnionych wątpliwości właściwy organ może
zwrócić się do organu państwa członkowskiego o potwierdzenie:
1) braku zakazu albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu orzeczonych
w stosunku do osoby, o której mowa w art. 2 ust. 1, ubiegającej się o uznanie
kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu regulowanego albo
działalności regulowanej;
2) autentyczności dokumentów, o których mowa w art. 18 ust. 2–6.
2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do dokumentów
potwierdzających wykształcenie uzyskane w całości albo w części w państwie
członkowskim innym niż państwo, którego organ wydał dokument, lub ukończenie
szkolenia odbytego w całości albo w części w państwie członkowskim innym niż
państwo, którego organ wydał dokument, właściwy organ może sprawdzić, we
współpracy z organem wydającym ten dokument, czy:
©Kancelaria Sejmu s. 55/56
2022-08-24
1) przebieg kształcenia lub szkolenia został formalnie zatwierdzony przez
uprawnioną instytucję w państwie członkowskim, w którym dokument został
wydany;
2) wydany dokument jest taki sam jak dokument, który zostałby wydany
w przypadku ukończenia kształcenia lub szkolenia odbytego w całości na
terytorium państwa członkowskiego, w którym dokument został wydany;
3) dokument przyznaje te same prawa do wykonywania zawodu na terytorium
państwa członkowskiego, w którym został wydany.
Rozdział 9
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 59–85. (pominięte)
Art. 86. Do postępowań w sprawie uznania kwalifikacji wszczętych zgodnie
z przepisami ustaw, o których mowa w art. 612)
, art. 623)
, art. 644)
, art. 695)
, art. 836)
i art. 88, i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje
się przepisy dotychczasowe.
Art. 87. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 4 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 62, zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 4
ustawy, o której mowa w art. 62, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
2) art. 4a ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 687)
, zachowują moc do dnia
wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4a
ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 68, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą,

2) Artykuł 61 zawiera zmiany do ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii
i izbach lekarsko-weterynaryjnych.
3) Artykuł 62 zawiera zmiany do ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich.
4) Artykuł 64 zawiera zmiany do ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza
dentysty.
5) Artykuł 69 zawiera zmiany do ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych
architektów oraz inżynierów budownictwa.
6) Artykuł 83 zawiera zmiany do ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki
i położnej.
7) Artykuł 68 zawiera zmiany do ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji
rządowej.
©Kancelaria Sejmu s. 56/56
2022-08-24
3) art. 6 ust. 5, art. 10, art. 15 ust. 2, art. 18, art. 26 ust. 2, art. 27 i art. 31 ust. 2
ustawy, o której mowa w art. 88, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wydanych na podstawie art. 10 ust. 4, art. 13 ust. 6, art. 17, art. 21
ust. 5, art. 22, art. 34 ust. 8 i art. 52 ust. 2 niniejszej ustawy
– nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r.
Art. 88. Traci moc ustawa z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania
kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. poz. 394, z 2013 r. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 1004).
Art. 89. Ustawa wchodzi w życie z dniem 18 stycznia 2016 r.